Autor: Jakub Kołodziejczyk
Powodzenie programu takiego jak Program Nauki Zachowania (PNZ) wykracza poza kompetencje i działanie pojedynczego nauczyciela, psychologa czy pedagoga szkolnego. Nie jest to też wydarzenie jednorazowe, jak prowadzone czasami w szkołach akcje profilaktyczne. Wprowadzenie PNZ wymaga podjęcia decyzji, a w ich następstwie działań, których konsekwencje wpłyną na funkcjonowanie szkoły w wielu obszarach na przynajmniej jeden rok. Z tego powodu konieczne jest zaangażowanie do ich podejmowania i realizacji osób kierujących szkołą.
Większość prac, jakie proponowane są do realizacji zadań profilaktyki w szkołach, opiera się na indywidualnych zadaniach. Należy do nich prowadzenie w klasie programu profilaktycznego, działania psychologa lub pedagoga w ramach ich etatów, czasami są to pojedyncze akcje na krótki czas angażujące większą część szkoły (np. uczestnictwo w teatrze profilaktycznym), po których szybko powraca się do codziennej rutyny. Po przeczytaniu poprzednich artykułów zapewne Czytelnikom trudno wyobrazić sobie realizowanie tak złożonego, wymagającego realizacji wielu skoordynowanych działań programu w pojedynkę, bez znaczącego zniekształcenia jego podstawowych założeń. Prowokuje to do zadania pytania o rolę i zadania, jakie odgrywa zarządzanie szkołą i decyzje, jakie powinny zostać podjęte na tym poziomie dla zapewnienia odpowiednich warunków do realizacji PNZ.
Tworzenie warunków do realizacji PNZ
Istnieje kilka ważnych kwestii, których przedyskutowanie będzie wpływało na skuteczność i trwałość wypracowanych rozwiązań. Dotyczyć one będą nie tylko indywidualnie podejmowanych decyzji dotyczących zaangażowania w jego realizację, ale także